اسلام جدید

مترجم: عبدالله اسدی

بسم‌الله الرحمن ا لرحیم
الحمد لله و الصلوات و السلام علی رسول‌الله و علی آله و صحبه و من والاه
برادران و خواهران عزیز:
السلام علیکم و رحمت‌الله و برکاته!
ثنا وستایش مر خدای راست که پروردگار عالمیان است. از بارگاه خدا مسئلت می‌داریم تا تلاش‌های ما را به حضور خود قبول فرماید. همچنان از پیشگاه باری‌تعالی علم نافع می‌طلبیم.
سخنان خود را با خواندن یک قسمت از گزارش موسسه راند تحت عنوان (ایجاد شبکه‌های مسلمانان میانه‌رو) که در سال 2007 نشر گردیده بود، آغاز می‌کنم: “مبارزاتی که همین اکنون در عالم اسلامی جریان دارند، در حقیقت جنگ میان ایدئولوژی‌هاست و نتایج این جنگ سرنوشت امت مسلمان را تعیین خواهد نمود”. بناءبرین، در شرایط موجود جنگ ایدئولوژی‌ها در عالم اسلام جریان دارد.
وزارت دفاع ایالات‌متحده آمریکا در گزارش چهارسالۀ دفاعی خود اظهار داشته است که “ایالات‌متحده در یک نبردی دخیل است که دو بعد نظامی و ایدئولوژیکی دارد. درین نبرد، پیروزی نهایی زمانی به‌دست خواهد آمد که نظریات افراط‌گرایی در دیدگان جوامع میزبان و حمایت‌کنندگان غیرمستقیم آن‌ها، خوار و کم‌ارزش شوند”.
پس طوری‌که از گزارش راند و وزارت دفاع ایالات‌متحده روشن گردید، در جوامع اسلامی یک نبرد ایدئولوژیک جریان دارد. آیا موقف مسلمین در رابطه به این نبرد چه خواهد بود؟ راجع به آن‌هایی که می‌خواهند اسلام را چنانچه که بر پیامبر علیه الصلوات و السلام نازل گردیده بود، با تمام ابعاد آن تطبیق نمایند و آن‌هایی که می‌خواهند در برابر فرامین اسلام برخورد گزینشی داشته باشند. البته این تنازع ایدئولوژیک یک امر تازه نیست بلکه درگذشته‌ها نیز گروه اهل حق (کسانی‌که بر راه درست روان‌اند) و گروه منحرف از راه راست باهم مبارزه و تضاد داشته‌اند. این مبارزه به اساس سنت الهی جریان داشته و حتی در میان امت‌های پیشین نیز موجود بوده است. به‌طور مثال، در میان بنی‌اسرائیل کسانی بودندکه بر حقیقت ایستاد بودند، و همچنان کسانی بودندکه خدای متعال راجع به آن‌ها فرموده است: “آن‌ها معانی کلام خدا را تحریف می‌نمودند” سورۀ مائده، آیت 13.
یعنی آن‌ها کلمات تورات و انجیل را طبق دلخواهشان تعبیر و تحریف می‌نمودند. بعضی ازین تغییرات به‌خاطر رضایت حکام زمان انجام داده می‌شد، چنانچه میدانیم بنی‌اسرائیل تحت زعامت ملت‌های مختلف زندگی کرده‌اند. به گونۀ مثال، بنی‌اسرائیل یک مدت‌زمانی تحت زعامت رومی‌ها قرار داشتند و رومی‌های آن‌وقت به هیچ دین آسمانی معتقد نبودند. همچنان یک مدتی در سلطنت پادشاهان بابل زندگی می‌کردند، که آن‌ها نیز کفار و بی‌دین بودند. مطابق یک داستانی که در تفاسیر ذکر گردیده است، علمای بنی‌اسرائیل به یک پادشاه بابل فتوا داده بودندکه می‌تواند روابط ممنوعه داشته باشد، و این کار را به‌خاطر جلب رضایت پادشاه انجام می‌دادند. آن‌ها قوانین خدا را برای کسب رضایت انسان تغییر می‌دادند! خوب، آیا قدرت‌های غیرمسلمان ازین کشمکش ایدئولوژی‌ها میان مسلمانان چه می‌خواهند و منظور ایشان چه خواهد بود؟ به اساس ویبسایت اخبار و گزارش جهانی ایالات‌متحده US News and World Report، ” واشنگتن به تعقیب گام‌های اشتباه خود بعد از 11 سپتمبر، اکنون جنگ خود را دوباره آغاز نموده است. درین مسیر، ایالات‌متحده یک زنجیر بزرگی از تبلیغات سیاسی را، که بعد از دورۀ جنگ سرد مثال دیگر نداشته، به راه انداخته است. از گروه‌های عملیات روانی و فعالیت‌های پنهانی سیا گرفته تا تمویل آشکار رسانه‌ها و متفکرین، همۀ آن‌ها مواردی‌اند که واشنگتن میلیون‌ها دالر را نه‌تنها به‌خاطر تضعیف مسلمین، بلکه به‌خاطر تضعیف اسلام نیز، سرمایه‌گذاری می‌نماید”.
این قسمت مطلب را دوباره تکرار می‌کنیم ” ایالات‌متحده تلاش دارد تا خود اسلام را تغییر دهد!!!”. آن‌ها بی‌شرمانه ابلاغ می‌کنند که نه‌تنها خواهان تغییر در جوامع مسلمین می‌باشند، بلکه می‌خواهند در دین اسلام نیز تغییرات وارد نمایند! گمان نمی‌رود که حتی علمای بنی‌اسرائیل در زمانه‌های که حتی کتاب خدا را تحریف می‌نمودند نیز این‌چنین بی‌شرمانه آن‌را بیان نموده باشند! این‌ها، بدون اخفا و ترس، اظهار می‌دارند که ما خواهان تغییر اسلام هستیم، بلی، ما خواهان آن هستیم!
مقالۀ فوق در ادامه می‌نویسد، “واشنگتن دست‌کم در بیست‌وچهار کشور برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی اسلامی، مضامین درسی در مکاتب مسلمین، متفکرین مسلمان، کارگاه‌های سیاسی یا سایر برنامه‌های آموزشی را به‌خاطر ترویج اسلام میانه‌رو تمویل نموده است. کمک‌های فدرالی ایالات‌متحده به‌خاطر اعمار مساجد، قرآن و حتی مدارس اسلامی به مصرف می‌رسند”. به موضع‌گیری‌های شورای علمای افغانستان نگاه کنید، برنامه‌های تلویزیون طلوع و سایر شبکه‌ها را ببینید، جوانانی را ببینید که از بورسیه‌های چیوننگ و فولبرایت برگشته‌اند، همۀ این‌ها مثال‌های زندۀ از مسلمانان میانه‌رو می‌باشند. چنانچه می‌بینیم، این‌ها سعی دارند تا اسلام عصری را درین کشور تبلیغ کنند، البته عصری به تعریف خود ایشان، و برای این کار میلیون‌ها دالر سرمایه‌گذاری می‌کنند.
برادران و خواهران،
وقتی‌که یک مسلمان واقعی این را می‌شنود، او می‌شنود که غیر مسلمین، کسانی‌که از دین اسلام هیچ آگاهی ندارند، به خدا باور ندارند و به پیامبر اعتقاد ندارند، و قرآن را به‌عنوان کلام خدا نمی‌پذیرند، به‌صراحت اعلام می‌کند که ما می‌خواهیم دین شمارا تغییر دهیم، این امر باید هر مسلمانی را که کمترین محبت باخدا و پیامبرش داشته باشد، تکان بدهد!
شما کی هستید؟ و این جرئت را از کجا آوردید؟! که بما بگوئید کدام امر شامل اسلام می‌شود و کدام نمی‌شود. حتی دیده می‌شود که رئیس‌جمهور بوش و اوباما نیز عقب میز خطابه قرار می‌گیرند و بما راجع به اسلام خطبه و درس می‌دهند. بوش در سال 2002 در یک بیانیۀ خود گفته بود،” اسلام اعتقادی است که سبب آرامی یک میلیارد انسان گردیده و نژادهای گونه‌گون را باهم برادر ساخته است. اسلام در حقیقت دین محبت است نه نفرت”.
اگرچه این جمله او حقیقت دارد، به این معنا که واقعاً اسلام سبب آرامی یک میلیارد انسان در سراسر جهان گردیده، نژادهای مختلف را باهم برادر و خواهر ساخته است و آموزه‌های آن بر بنیاد محبت استوار می‌باشد نه نفرت. این گفته تا حدودی درست است ولی چرا باید این را از زبان بوش بشنویم؟ این صلاحیت را کی به او داده است تا در مورد اسلام حرف بزند؟ و چنانکه اوباما نیز گفته بود اسلام دین صلح می‌باشد.
در آن‌زمان حتی بعضی مسلمانان خوش شده بودندکه رئیس‌جمهور بوش راجع اسلام چنین حرف‌ها را گفته است. این روش در حقیقت نگاه متکبرانه و تحقیرآمیز کفار را نسبت به مسلمانان نشان می‌دهد. آن‌ها فکر می‌کنند مسلمانان به کسی نیاز دارند که به آن‌ها حقیقت اسلام را بیان نماید. این نگاه توهین‌آمیز را حتی از زبان بعضی تحلیلگران غیرمسلمان نیز می‌شنویم. یک‌تن آنان باری به‌طور کنایه گفته بود، “چنان برمی‌آید که رهبران سیاسی یک سند فوق‌لیسانس راجع به مطالعات اسلامی نیز داشته باشند. از همین روست که به جوامع راجع به حقیقت اسلام صحبت می‌کنند”.
راند که در حقیقت یک موسسۀ غیرانتفاعی دارای 1600 کارمند می‌باشد، به وزارت دفاع امریکا گزارش‌های تحلیلی ارائه می‌نماید. بناءبرین، موسسۀ مذکور با پنتاگون گره خورده و بناءبر دلایلی درین اواخر روی موضوع “اسلام جدید” مقاله‌های متعددی نوشته است. من در خلال این نوشته، از بعضی نوشته‌های آن نقل‌قول خواهم نمود.
یکی از گزارش‌های موسسۀ راند تحت عنوان “اسلام دموکراتیک مدنی” نشر گردیده بود. این گزارش توسط چیریل بینارد، یک زن یهودی که در عقد نکاح یک مرتد درآمده است، تهیه شده بود. شوهر او زلمی خلیل زاد، کسی‌که در ادارۀ ایالات‌متحده بعضی سمت‌های بلند را به عهده داشته است، می‌باشد. او زمانی سفیر ایالات‌متحده در ملل متحد، همچنان سفیر امریکا در افغانستان و عراق بوده است. چنانچه می‌بینید، زلمی خلیل زاد در سمت‌های بسیار حساس قرارگرفته است! زن او بنام چیریل بناءرد، گزارش خود را تحت عنوان “اسلام دموکراتیک مدنی” از طرف موسسۀ راند منتشر ساخته بود. از عنوان این گزارش حدس زده می‌توانید که آن‌ها چه نوع اسلام می‌خواهند! چه نوع اسلام را می‌خواهند بر ما تحمیل کنند! و حتی به‌خاطر تحمیل دیدگاه خاص خود از اسلام، افواج خود را علیه ما می‌فرستند تا حتماً از آن پیروی و اطاعت کنیم. برادران، مسلمانان باید باهم یکجا شده و علیه این خودسری قیام کنند!
در آغاز گزارش یادشده، مسلمان‌ها را به چهار کتگوری تقسیم می‌کنند: بنیادگرایان، سنت‌گرایان، عصریان، و سیکولران. این تقسیم‌بندی به اساس ذیل صورت گرفته است:
“این گروه‌ها راجع به مسائل مهمی که فعلاً در جهان اسلام مطرح می‌باشند، به شمول آزادی سیاسی و فردی، آموزش، وضعیت زن، عدالت جزائی، مشروعیت تغییر و اصلاحات، و نگرش راجع به غرب، دیدگاه‌های مشخص و منحصر به خود دارند.”

“بنیادگرایان” کسانی اند که نسبت به غرب و مخصوصاً ایالات‌متحده موضع‌گیری انعطاف‌ناپذیر دارند:
آن‌ها ارزش‌ها و فرهنگ معاصر غرب را رد نموده و در مقابل وضعیت خشن خالصی را می‌خواهند که در روشنی آن بتوانند دیدگاه‌های افراطی خود را دربارۀ شریعت اسلامی و اخلاق تطبیق نمایند. واحد اجتماعی آن‌ها مؤلفۀ ملت- دولت یا گروه قومی نبوده بلکه جامعه اسلامی و امت اسلامی می‌باشد. بنیادگرایان بدو گروه انقلابی و نص گرا تقسیم می‌شوند.
“سنت‌گرایان” خواستار یک جامعه محافظه‌کار بوده و به تمدن، اختراع و تغییر بدیدۀ شک می‌نگرند. این‌ها “درمجموع دیدگاه‌های اعتدالی دارند ولی میان گروه‌های مختلف آن تفاوت‌های قابل‌ملاحظه وجود دارد”. سنت‌گرایان به‌نوبۀ خود بدو گروه محافظه‌کار و اصلاح‌طلب تقسیم می‌شوند.
محافظه‌کاران “معتقدند که قوانین و شریعت اسلامی باید با جدیت تعقیب و پیروی شود، و نقش دولت و مقامات سیاسی را در تشویق و یا لااقل تسهیل این امر مفید می‌دانند”، و این امر باعث شده تا “در شرایط متغیر سیاسی نیز فعالیت نموده و، حتی اگر حکومت اسلامی نیز نباشد، سعی کنند تا در امور روزمرۀ زندگی مردم حتی‌الامکان نفوذ داشته باشند.” در مقابل، اصلاح‌طلبان “به این باوراند که اسلام برای حفظ بقا و جذابیت خود در طول قرن‌ها باید در تعریف لفظی دیانت یک مقدار انعطاف داشته باشد. موضع‌گیری این طبقه در برابر تغییرات پیش‌آمده بر تطابق محتاطانه استوار بوده، و به‌خاطر حفظ ماهیت شریعت در موارد لفظی آن انعطاف دارند.”
عصریان نگرش ذیل را دارند:
آن‌ها می‌خواهند که جهان اسلام یک‌بخشی از تمدن معاصر شود. برای اینکه اسلام با تغییرات روز همگام شود، سعی می‌کنند در آن تغییرات موردعلاقه خود را وارد نمایند. آن‌ها در متون و مناسک اسلامی به‌شکل فعال خواستار تغییراتی‌اند که دسترسی به آن بعید می‌نماید و همچنان به سیر تاریخی اسلام بیشتر معتقدند. معنای سیر تاریخی اسلام این است که به باور آن‌ها تطبیق اسلام در عصر پیامبر علیه‌السلام درعین‌حالی که حقایق ماندگار را منعکس می‌ساخت با شرایط تاریخی نیز سازگار بود، ولی با شرایط تاریخی موجود سازگاری ندارد.
سیکولران “می‌خواهند که در جوامع اسلامی نیز چنانچه که در جوامع پیشرفتۀ غربی دین به حوزۀ فعالیت‌های شخصی محدود گردیده است، میان مسجد و دولت فاصله ایجاد شود. این گروه مسلمانان “باور دارند که دین باید به ابعاد شخصی زندگی مربوط شده و از دولت و سیاست بازداشته شود و به گفتۀ آن‌ها مشکل زمانی ایجاد می‌شود که یکی از طرفین در امور دیگری مداخله و نفوذ نماید.”

مسلمان موردعلاقه آن‌ها مسلمان میانه‌رو می‌باشد. قبل اینکه به ادامه بحث برویم، بیایید ببینیم که مسلمان میانه‌رو از دید آن‌ها کیست؟ آن‌ها درین رابطه کار مفصلی انجام داده‌اند و برای تعریف مسلمان میانه‌رو یک لیست طولانی را تهیه نموده‌اند. در ذیل به ارائه مشخصات مسلمان میانه‌رو می‌پردازیم.
“مشخصات مسلمان میانه‌رو”
1) دموکراسی
مسلمان میانه‌رو کسی است که به دموکراسی و سیستم دموکراتیک باور داشته باشد. بعضی مسلمان‌ها تلاش می‌کنند تا واژۀ دموکراسی را بجای شوری (سیستم حکومت‌داری اسلامی است که متشکل از نخبگان مسلمین بوده و امیر مسلمانان در امور و مشکلات پیش‌آمده با آن‌ها مشورت می‌نماید) بکار بندند. آن‌ها استدلال می‌کنند که سیستم مشورتی اسلام با روش دموکراسی شباهت دارد و بنابراین می‌توانیم از اصطلاح دموکراسی برای تعریف آن استفاده کنیم چون به نظر آنان غربی‌ها با مفهوم شوری آشنا نیستند و در مقابل آن واژۀ دموکراسی برای آن‌ها جذاب می‌باشد. علاوه بران، این گروه مسلمین میگویند که با چنین راهکاری آن‌ها قادر خواهند شد تا از غرب کمک و معاونت دریافت نموده و به‌واسطۀ آن دولت‌های دیکتاتوری دنیای اسلام را براندازند. این طرز دید مشکلات جدی دارد، زیرا که:
الف) دموکراسی منشأ اسلامی ندارد. دموکراسی یک طرز دید است و اسلام یک طرز دید کاملاً متفاوت و کامل را ارائه نموده است. یک تعداد کمی مردم آن‌را با مفهوم شوری در اسلام مقایسه می‌کنند، درین صورت چرا آن‌را شوری نمی‌گویند و چه نیازی به استفاده از یک کلمه عاریتی وجود دارد؟
ب) این تاکتیک آن‌ها را در آزمایش موسسۀ راند موفق نخواهد ساخت، چون آن‌ها برای نوعیت دموکراسی که از یک مسلمان میانه‌رو توقع دارند، تعریف مفصلی ارائه نموده‌اند!
ج) آنچه را که آن‌ها میگویند، من اینجا نقل می‌کنم، «تعهد به دموکراسی همان‌گونه که در سنت لیبرال غربی تفهیم گردیده است»، بناءً به من دمکراسی نه گویید، چون این را من ازنقطه‌نظر اسلامی میدانم. نخیر! قناعت بخش نیست! آنچه ما می‌خواهیم، تعهد به دموکراسی است، همان‌گونه که در سنت لیبرال غربی تفهیم گردیده است! و آن‌ها بیشتر ازین علاوه می‌کنند «حمایت از دموکراسی به معنای مخالفت با اصل حکومت اسلامی است» بناءً به‌عنوان یک مسلمان میانه‌رو، آیا کدام مسلمانی به دمکراسی که با مخالفت با اصل حکومت اسلامی باشد باورمند است!
متعاقباً آن‌ها میگویند
«برای گروهی که خود را دموکراتیک قلمداد می‌کند، انتخابات را به‌عنوان وسیله‌ای برای ایجاد حکومت می‌دانند، مثلی که در قضیه حاضر اخوان‌المسلمین مصر دیدیم تنها انتخابات کفایت نمی‌کند.»
2) مشخصه دوم مسلمان میانه‌رو «قبول منابع غیرمذهبی برای قوانین» است.
معنی آن این است که شما به گونه ارادی و باز قوانین دست‌ساخته بشر را اطاعت می‌کنید و آن‌ها درین گزارش یادآوری می‌کنند «خط فاصل میان مسلمان میانه‌رو و اسلامیست رادیکال عبارت است ازنظر آن‌ها در رابطه به تطبیق شریعت »، بناءً برای آن‌ها هر مسلمانی که شریعت می‌خواهد (قوانین هدایت‌شده توسط خداوند)، افراط‌گرا و بنیادگرا پنداشته می‌شود و مسلمان میانه‌رو کسی است که قوانین فرانسه و بریتانیا یا دیگر قوانین بین‌المللی و تمام قوانین دست‌ساخته بشر را می‌پذیرد.
3) مشخصه سوم مسلمان میانه‌رو «احترام به حقوق زنان و اقلیت‌های مذهبی است»
حالا هم ما به حقوق زنان و اقلیت‌های مذهبی باورمندیم، اما نه بر اساس تعریف آن‌ها. بر اساس تعریف آن‌ها، هرگاه حکومتی اسلامی حجاب را منحیث قانون اعلام دارد، این افراط‌گرایی است. اگر آن‌ها بالای عیسویان و یهودان جزیه (تکس) وضع می‌کنن، این هم افراط‌گرایی است.
4)و بالاخره چهارمین مشخصه مسلمان میانه‌رو «مخالفت با تروریزم و خشونت‌های غیرقانونی است»
بناءً، مسلمانی که از خاک خویش دفاع می‌کند، به ضد اشغال می‌ایستد، مسلمانی که می‌خواهد بر اساس اصول اسلامی زندگی کند، افراط‌گرا شمرده می‌شود. و مسلمان میانه‌رو کسی است که اردوی ایالات‌متحده را دعوت به اشغال سرزمینش می‌کند،‌ از اطاعت قوانین دست‌ساخته بشری راضی است و در برابر تجاوز و اشغالی که بر خاکش صورت گرفته است، حیثیت و جسارت دفاع را ندارد. این است مسلمان میانه‌رو!
بناءً آنچه برای آن‌ها مسلمان میانه‌رو به‌حساب می‌آید،‌ در حقیقت مسلمان نیست! به خاطری که بر اساس این چهار تعریف، آنچه آن‌ها توضیح می‌کنند کفر است نه اسلام! بناءً ازین به بعد من آن‌ها را مسلمان میانه‌رو خطاب نمی‌کنم. به نظر من اصطلاح مناسب‌تر برای ایشان «مسلمانان حاشیه رَو» خواهد بود.
بعداً آن‌ها سؤال‌نامه‌ای دارند، تا به مسلمانی به‌خاطر دریافت جواب داده شود،‌ بعداً آن‌ها او را به‌عنوان یک مسلمان میانه‌رو یا افراط‌گرا تصنیف خواهند کرد. الحمدالله شما در قسمت دریافت جهالت ایشان درین رابطه به مشکل بر نخواهید خورد و دید فعلی آن‌ها را در رابطه به مسلمانان خواهید دانست. بدین گونه آن‌ها عقیده مارا آزمایش می‌کنند، آن‌ها ایمان ما را میازمایند و برای ما نمره می‌دهند!
سؤال‌نامه این است:‌
«آیا فرد یا گروه از خشونت حمایت می‌کند یا از آن چشم‌پوشی می‌کند، اگر حالا از خشونت حمایت یا چشم‌پوشی نمی‌کند، آیا درگذشته این کار را کرده است» بناءً آن‌ها حتی زمانی هم شمارا رها نمی‌کنند که مخالفت خود با خشونت را برایشان اظهار کنید. اگر گذشته‌ای از خشونت داشته باشید، در آن صورت نیز شما مسئول آن شناخته خواهید شد.
سؤال بعدی،
«آیا از دموکراسی حمایت می‌کند، اگر بلی، پس آیا واضحآ دموکراسی را منحیث حقوق فردی تعریف می‌توانید؟
سؤال بعدی،
«آیا از حقوق بشری که به سطح بین‌المللی شناخته‌شده‌اند حمایت می‌کند؟»
سؤال بعدی،
«آیا کدام استثنای در آن موجود است؟ به گونه مثال، در بخش آزادی مذهبی»
بناءً، اگر شما می‌خواهید قوانین ارتداد را تطبیق کنید، افراط‌گرایی پنداشته می‌شود»
سؤال بعدی،
«آیا فکر می‌کنید که تغییر مذهب یک حق فردی است؟»
بناءً اگر مسلمانی یهودی می‌شود، یا اگر مسلمانی عیسوی می‌شود یا می‌خواهد گاو یا شادی و مار را پرستش کند، آن‌ها باید حق داشته باشند که چنین کنند! اگر مسلمانی که به راه راست هدایت‌شده خداوند برایش به‌عنوان مسلمان لطف نموده است و او خداوند و پیامبرش حضرت محمد صلی‌الله علیه وسلم را شناخته است، اگر چنین شخصی که خداوند متعال بالایش مرحمت نموده است، می‌خواهد گاوی را پرستش نماید، او این حق را دارد و می‌تواند چنین کند!
سؤال بعدی،
«آیا باور دارید که حکومت باید قوانین جزایی را که یک بخش از شریعت است، تطبیق کند؟»
بناءً، حدود باید جاری شود (حدود جمع حد بوده و محدودیت‌های قانونی را میگویند که در عدالت اسلامی برایش جزا در نظر گرفته‌شده است)!
سؤال بعدی،
«آیا باور دارید که حکومت باید به قانون مدنی که یک بخش از شریعت است عمل کند یا باور داشته باشد؟»
به گونه مثال، ازدواج، داشتن چندین همسر.
سؤال بعدی،
«یا باور بر این دارید که انتخاب‌های غیرشرعی هم باید آزاد باشد؟»
الحمدلله! ما اینجا درباره چه چیز حرف می‌زنیم؟ خریدن کچالو یا پیاز در مارکت سبزی؟! شما درباره قوانین غیرشرعی چه میگویید؟ هیچ کشوری در جهان شمارا حق انتخاب در رابطه به قوانین نمی‌دهد. آنجا در رابطه به هر مسئله فقط یک قانون موجود است. اینجا اما آن‌ها از ما خواهان انتخاب هستند. بناءً شما به محکمه می‌روید و از شما یک سؤال چند جواب پرسیده می‌شود. «کدام قانون را می‌خواهید اطاعت کنید؟»!!!
خداوند بزرگ دریم آیه می‌فرماید
«مگر نه چنین نیست، قسم به خداوند، آن‌ها صاحب ایمان واقعی نمی‌شوند تا زمانی‌که در تمام نزاع‌هایشان تنها تو را قاضی بدانند و به هر حکم تو اعتراض نداشته باشند، کاملاً آن‌ها قبول کنند (سوره نسآ آیه ۶۵)
هیچ مسلمانی مسلمان نیست اگر قوانین خداوند بزرگ را نپذیرد. هیچ مسلمانی مسلمان نیست اگر سنت پیامبر را نمی‌پذیرد (صلی‌الله علیه وسلم)
و به همین‌گونه سؤال‌نامه ادامه می‌یابد…