زن نصف جامعۀ انسانی را تشکیل میدهد، بلکه نصف مهمتر جامعه اند. پس باید در پرتو قانون الهی افراد جامعه را به کرامت، عدالت و رفع ستم نسبت به زنان فراخواند، تا زنان بتوانند در مسائل آموزشی، تربیتی و شغل های متناسب با طبیعت و سرشت، شخصیت اجتماعی، توان جسمی، روحی و تحمل مسؤلیت های ویژۀ خویش، انتخاب همسر و تشکیل خانواده و کانون زندگی مشترک، منصفانه به حقوق مسلم و متناسب خویش دست یابند.
در قرآن پاک سفارش های در بارۀ اخلاق زنان آمده است.
ترجمه: به زنان با ایمان بگو: چشم های خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند و دامان خویش را حفظ کنند و زیور خویش آشکار نکنند مگر آنچه قهرآّ ظاهر میشود،باید سرپوشهای خویش بر گریبانها بزنند،زیور خویش را آشکار نکنند مگر برای شوهران، یا برادران، یا برادرزادهگان، یا خواهرزادهگان، یا زنان یا مملوکانشان یا مردان که حاجت به زن ندارند با کودکان که از زنان آگاه نیستند و پای بر زمین نکوبند که زیور های مخفی شان داشته گردد. ای مومنان همه به سوی رفته توبه کنید تا باشد که رستگار شوید.
همچنان در آیۀ 59 سوره احزاب:
ترجمه: ای پیامبر: به همسران و دخترانت و زنان مومنان بگو:حجاب خای خود(روی سری های بلند) را بر خویش بر افگنند و این کار برای که شناخته شود و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است. و خداوند همواره آمرزنده رحیم است.
خداوند متعال در این آیه دیواری از صیانت و کرامت به دور زن مسلمان میکشد تا در محدودۀ بزرگواری و کبریایی باقی بماند و به همین دلیل به پیامبرش فرمان می دهد که زنان مسلمان را وادار کن تا پیکر خود (جلباب هایشان) را بپوشانند؛ جلباب لباس کشاد است، یعنی زنان خود شان را با لباس های کشاده و فراخ بپوشانند تا به خود نگهداری، تقوی و عفت شناخته شوند، تا با اعمال زشت و نا پسند دیگران مورد آزار قرار نگیرند، زنده گی شیرین شان با نگاه های بی شرمانه و گستاخانه تلخ نگردد و سخنان نا مناسب متوجه آنها نگردد. واجب است که ظاهر یک زن مسلمان و با تقوا، مصرف و بیانگر باطن او بوده و ایمان او از طرز لباس پوشیدنش هویدا باشد.
پوشش زن نشانۀ تقوا و شعار اسلامی اوست، پوشش زن نشانۀ حیا و آبرومندی اوست و پوشش زن حافظ نگهداری ارزش و بزرگواری و احترام اوست.
دومین توصیۀ الله متعال برای خانم ها اینست که با مرد نامحرم کمتر اختلاط داشته باشد، البته اگر زن مسلمان با رعایت حجاب شرعی در بازار رفت و آمد کرد از نظر قانونی قابل تعقیب نیست مگر اینکه به فساد و فحشا کشیده شود. اما از نظر اخلاقی زن مسلمان مؤظف است که خود را از مرد نامحرم دور نگهدارد و بکوشد کارش در محیط خانه باشد. گاهی ممکن است وضع خاصی پیش آید مصالح اجتماعی و سیاسی و اقتصادی شرکت زنان در اجتماع را داشته باشد که در این مورد نیز تا حد ممکن باید اجتماع زنان از مرد ها جدا باشد. اختلاط زن ومرد نامحرم به ویژه اگر زن آرایش کرده باشد از نظر اسلام ارزش اخلاقی منفی دارد.
چنان چه الله متعال می فرماید :
ترجمه: و در خانه هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليت قديم زينت هاى خود را آشكار نكنيد
و همچنان رسول الله(ص) میفرمایند: زن عورت است هرگاه (از خانه) برآید شیطان وی را شکار می کند.
سومین توصیه برای خانم ها رعایت حیا است.
حیا به این معنا است که انسان به ترس از آلوده شدن به گناه خود را مظان کند یا از آلوده گی به گناه خود را دور بدارد. بنابر این هر گونه کم رویی و یا ضعف نفس را نمیتوان حیا نامید. حیا برای زن ارزش اخلاقی دارد قسمیکه از آیه مبارکه که الله متعال در داستان دختران شعیب گفته است آشکار میگردد:
ترجمه: پس يكى از آن دو (دختر) در حالى كه با حیا گام بر میداشت نزد وى (موسی) آمد.
چهارمین سفارش به خانم ها آنست که هنگام سخن گفتن با مردان وقار و مقانت را رعایت کنند و کیفیت سخن گفتن شان به گونۀ نباشد که هوس انسان را بر انگیزد. الله متعال در این مورد در قرآن پاک میفرماید:
ترجمه: پس به گونه هوس انگیز سخن نگویید که بیمار دلان در شما طمع کنند و سخن شایسته بگویید.
پس باید گفت صدا هم باعث تبرج وخود آرایی می گردد و الله متعال تبرج را بر زن حرام گردانیده است.
در نخستین سفارش قرآن در مورد زن که رعایت حجاب بود یعنی الله متعال زنان را از تبرج یا خود نمایی منع نموده است تا اینکه جامعه از زیانهای خود آرایی زن محفوظ بماند.
و اندام زنان از هرزه در آیی مصئون بماند. حیا و عفت زنان به تباهی نگراید و برای اینکه مردان از تحریک سر به هوایی دور بمانند، خداوند حلیم و حکیم زنان را از تبرج نهی فرموده است.
خداوند(ج) که این آیه را در قرآن فرو فرستاده می دانسته که بعضی از زنان هستند که خود سر انداز را وسیلۀ برای آرایش و فتنه انگیزی قرار میدهند و از آن طریق به زیبایی خود می افزایند، به طوری که چادر یا روسری را دور صورتشان می گیرند و گوشه هایش را چپ و راست می اندازند و با انواع زر و زیور آزیین می کنند، یا اینکه قسمتی از موهای شفاف خود را بروی پیشانیشان می ریزند یا آنرا به شکل تاج در می آورند و به این وسیله صورتشان را زیبا تر از آنچه است نشان میدهند که در نتیجه خود چادر یا روسری منظره تماشایی برای چشم چرانان میشود. درست بر خلاف آنچه الله متعال خواسته است.
و همچنان در مورد زنی که عطر را در بیرون از خانه استفاده می کند رسول الله(ص) می فرمایید:
هرگاه زنی خود را با انواع عطر ها خوشبو کند و از خانه خارج شود مانند آنست که زنا کرده است.
و این به اثبات می رساند که عطر زدن و خوشبو کردن بدن و لباس و جلب نمودن نظر مردم به طور عمومی می تواند مصداق تبرج قرار گیرد.
از ام سلمه نقل شده است که اسماء دختر ابوبکر صدیق(رض) خدمت رسول الله(ص) رسید در حالیکه جامۀ نازکی برتن داشت آنحضرت(ص) از وی روی بر گرداند و فرمود: ای اسماء بدان که وقتی زن سن بلوغ می رسد صلاح نیست که چیزی از او دیده شود مگر این و آن و به صورت و دو دستش اشاره فرمود خداوند(ج) به زن اختیار داده است و او را آزاد گذارده است که صورت و دو دستش را نپوشاند ولی بدون هیچ آرایشی. پس اگر صورتش را با انواع رنگها آرایش کرد یا چشم، ابرو و لبهای خود را درست کرد به او واجب است که زینت صورت خود را با روبند و نقاب بپوشاند. و هنگامی که دستها و انگشتان خود را آرایش کرد بر او واجب است که آرایش دستهایش را با دستکش بپوشاند.
زیرا الله متعال می فرمایید: زینت های خود را آشکار نکنید
سپاس از زحمات تان.
موفق و موید باشین.