ما امتی بودیم که که دارای مجد و عزت بود و توانست برای نوع انسان مفهوم عدالت واقعی را برملا سازد. با کردارپسندیده سایرین را وادار می‌کردیم تا حقیقت پشت نام اسلام را دیده، حقانیت این دین الهی را درک و به اسلام بگروند. خلاقیت از ویژگی های این امت بود و این مردم نمونه‌ی خوبی از عدالت و وحدت برا تنوع‌های با هم متحد را تمثیل می‌کرد. تجلی عالی و زیبای دستورات اسلام در وجودشان هم به رغبت هم‌دینان به این دین می‌افزود و هم باعث می‌شد سایرین اسلام را بپذیرند. اما اکثر مسلمانان امروز باعث شده اند که سایرین از اسلام متنفر شوند و آن‌ها را از نزدیک شدن به اسلام باز دارند. اگر مسلمانان امروز را مطالعه کنیم شاید کمترین افرادی را پیدا کنیم که به شکل واقعی تمثیلی خوبی از اسلام داشته باشند، اکثریت مسلمانان امروز به بی اتفاقی، تکفیر، تفسیق، ارتداد، کینه، بخل، حسد، رشوه، غارت، غصب، زورگویی، فحاشی، بی بندوباری ملوث بوده و این باعث دوری سایرین از اسلام و چنین مسلمانان شده اند. اعمال مسلمانان اکثراً به نام اسلام تمام می‌شود.
تفاوت مسلمانان قبلی با امروز در همین است که آنان در حال رشد و افتخار بودند و امروز برعکس است. با آنکه ما تفاوت های زیادی از لحاظ اعمال و گفتار با مسلمانان صدر اسلام داریم اما مهمترین تفاوت ما با آن‌ها در اتفاق و اتحاد است، که آنان داشتند و مایان متأسفانه نداریم. این درحالی است که دین اسلام همواره بر متحدشدن و وحدت تأکید ورزیده است. طوری که الله رب العزت در قرآن کریم می‌فرماید: ترجمه: و همگي به رشته (ناگسستني قرآن) خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد <1>. گذشتگان برای این امت به حیث الگو و نمونه باید باشد و به راه آن‌ها که همانا عبادت ایزد یکتا است بروند، طوری که می‌فرماید: ترجمه: من پری‌ها و انسان‌ها را جز براي پرستش خود نيافريده‌ام<2>. عبادت یک کلمه عام است و تمام کردار و عملکردهای که طبق دستورات الهی و برای رضای الهی صورت گیرد عبادت محسوب می‌شود. این عبادت می‌تواند اهداف اقتصادی، سیاسی، عقیدتی، تشریعی و اجتماعی داشته باشد.
زمانی‌که تمام اهداف به گونه‌ی نیل شوند که الله سبحانه و تعالی امر فرموده است، آنگاه همه احزاب و حرکت‌های اسلامی تحت چتر یک جمله قرار می‌گیرند، که الله رب العزت می‌گوید: ترجمه: به تحقیق (پيغمبران بزرگي كه بدانان اشاره شد، همگي) ملّت يگانه‌اي بوده (و آئين واحد و برنامه يكتائي دارند) و من پروردگار همه شما هستم، پس تنها مرا پرستش كنيد (چراکه ملّت واحد، با برنامه واحد، بايد روبه خداي واحد كند) <3>.
چرا امروز ما به قهقرا و انحطاط رفتیم؟، چی عواملی باعث شد که قدرت، مجد و عزت خود را به باد دهیم؟ و در تمام این گیتی پهناور کشوری و جغرافیایی را نیابیم که دارای نظام کامل اسلامی باشد؟! درحالی‌که روزی قدرت، مجد، عزت، عدالت، اقتصاد، سیاست، نظام و حکومت در کره زمین از ما بود و حرف اول و آخر از ما بود. یکی از دلایل عمده این است که خلاف امر الله سبحانه و تعالی که مایان را امت واحد خطاب کرده است ما چندین گروه، حزب و فرقه‌ی متخاصم شده ایم. با آنکه ملت واحد هستیم، با آنکه برنامه واحد داریم با آنکه خدای واحد داریم، اما خود را پارچه پارچه کرده و تحت نام مذهب، قوم، زبان، سمت، سیاه و سفید عرب و عجم به جان همدیگر افتاده و غرق در خواهشات شدیم. نه عزت ماند و نه مجد. پس اگر واقعاً بخواهیم دوباره صاحب افتخار و سربلندی شویم باید امت واحد شویم و با برنامه واحد حرکت کنیم. و این فقط در عمل کردن با اسلام تحقق پیدا میکند.
اسلام دینی است که ما آن را پیروی می‌کنیم و با قبول نمودن تمام دستورات آن مسلمان خطاب می‌شویم. حالا اگر بعضی از قسمت‌های آن را بپذیریم و بعضی قسمت‌های آن را رد کنیم در این صورت مسلمان کامل محسوب نمی‌شویم و نیز موردپذیرش خداوند قرار نمی‌گیریم طوری که الله رب العزت می‌فرماید: ترجمه: اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! همگي (اسلام را به تمام و كمال بپذيريد و) به صلح و آشتي درآیید و از گام‌های اهريمن (و وسوسه‌هاي وي) پيروي نكنيد (و به دنبال او راه نرويد). بي‌گمان او دشمن آشكار شما است<4>.
كسانيكه ايمان آورده‌اند باید تمام دستورات اسلام را قبول کنند و خداوند در اینجا بسیار واضح می‌گوید که از کردارهای شیطانی و خط‌مشی شیطانی اطاعت نکنید چون او برای شما دشمن آشکار است. افتراق و تفرقه یک عمل غیر اسلامی است. تفرقه دقیقاً راه شیطان و خط‌مشی شیطان است که خداوند متعال ما را از آن بازداشته است. امروز مسلمانان خط سیرشان همان است که آن را خداوند خط‌مش شیطان گفته است. اگر به مذاهب و احزاب برگردیم، همه خود را برتریت قائل شده و به تکفیر گروه‌ها و احزاب و مذاهب اسلامی دیگر پرداخته و حکم ارتداد، فسق، نفاق و تکفیر را صادر کرده به کشتار، غیبت، تهمت و بدنام ساختن یکدیگر پرداخته اند.
اسلام دینی است که ما را از سوءظن، غیبت و تجسس در عیوب دیگران منع کرده است و آن را گناه بزرگی گفته است: طوری که می‌فرماید: ترجمه: اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! از بسياري از گمان‌ها بپرهيزيد، كه برخي از گمان‌ها گناه است و جاسوسي و پرده‌دري نكنيد و يكي از ديگري غيبت ننمايد؛ آيا هیچ‌یک از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟ به‌یقین همه شما از مرده‌خواري بدتان مي‌آيد (و از آن بيزاريد، غيبت نيز چنين است و از آن بپرهيزيد و) از خدا پروا كنيد، بي‌گمان خداوند بس توبه پذیر و مهربان است<5>. پس چگونه پیروان آن به خود جرئت می‌دهند تا در حق دیگران حکم تفسیق، تکفیر و فاجر را صادر کنند؟!
باآنکه همه امت اسلام وحدت عقیده دارند، همه کسانیکه خود را مسلمان خطاب می‌کنند به الله سبحانه و تعالی، رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم، قرآن کریم، ملائک، آخرت، جنت و دوزخ ایمان‌دارد پس با کدام جرئت یکدیگر را تکفیر و تفسیق کرده از دین خارج می‌کنند. فقط افراد که در حیطه حزب و مذهب مورد نظر شان است آنان را جنتی و دیگران را جهنمی تصور می‌کنند، چرا در منصب قضا قرارگرفته حکم صادر کرده به تکفیر یکدیگر می‌پردازند؟ درحالی‌که این فقط از صلاحیت خالق یکتاست که فیصله جنتی و دوزخی بودن کسی را کند.
تعدد دولت‌ها، تعدد احزاب، تعدد مذاهب نمی‌تواند امت اسلامی را از هم متفرق سازد. دعوی همه امت اسلامی که در هر زمان و در هر مکان بوده‌اند و هستند یک‌چیز بوده که همانا اعلای کلمه شهادت و عزت و مجد مسلمانان و متحد ساختن همه مسلمانان زیر چتر اسلام است. اما اکنون هر گروه و هر مذهب برای اهداف خاصی کار می‌کنند و اکثریت این گروه‌های اسلامی و مذاهب اسلامی در حدود 90% مشترکات دارند و ده فیصد در فروعات افتراق دارند. جای تعجب اینجاست که پیروان این مذاهب و گروه‌ها آن 90% مشترکات را ترک کرده‌اند و در پی آن ده فیصد افتراق هستند تا خود را بر یکدیگر نوع برتریت قائل شوند. ده فیصد نکته‌های افتراق را دامن می‌زنند و تبارز می‌دهند و بر آن یکدیگر را تکفیر و تفسیق نموده حکم منافق و فاسق و ارتداد بر یکدیگر صادر می‌کنند. درحالی‌که اگر ما نکته‌های مشترکمان را تبارز دهیم و برای همان اهداف مشترک کارکنیم بسیار به‌آسانی به اهداف خود که وحدت و اتفاق امت اسلامی است دست پیدا می‌کنیم. طوری که اگر حالا فرض مثال سه کشور بزرگ مسلمانان ترکیه، ایران و عربستان سعودی که هرکدام خود را برتر و مدافع اسلام می‌دانند باهم یک‌مشت شوند همه قدرتشان یکی شده و با هر دشمنی که در مقابلشان قرار بگیرد به‌راحتی مبارزه خواهند کرد. حالا اگر این سه کشور در پی نکته‌های مشترک باشند و باهم یک‌مشت واحد شوند می‌توانند تمام کشورهای اسلامی را متحد بسازند و بر حریفانشان پیروز شوند و بیرق سبز پیروزی را در هر میدان به اهتزاز بیاورند.
تمام گروه‌های اسلامی اگر از منهج واحد که قرآن و حدیث بیان کرده استفاده کنند و طبق مصلحت‌های زمان از روش نیک و اسلامی استفاده کنند به‌زودی به نتیجه واحد و اساسی‌شان دست پیدا می‌کنند.
طوری که قرآن کریم می‌فرماید: ترجمه: (اي پيغمبر!) مردمان را با سخنان استوار و بجا و اندرزهاي نيكو و زيبا به راه پروردگارت فراخوان و با ايشان به شيوه هرچه نيكوتر و بهتر گفتگو كن؛ چراکه (بر تو تبليغ رسالت الهي است با سخنان حكيمانه و مستدلاّنه و آگاهانه و به گونه بس زيبا و گيرا و پيدا و بر ما هدايت و ضلال و حساب‌وکتاب و سزا و جزا است.) بي‌گمان پروردگارت آگاه‌تر (از همگان) به حال كساني است كه از راه او منحرف و گمراه مي‌شوند و يا اینکه رهنمود و راه یاب مي‌گردند<6>.
اگر مطیع هر آنچه الله رب العزت و رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم امر کرده است باشیم، از آن پیروی کنیم و اصول اساسی که همانا قرآن وسنت است نه نظریات و مفکوره و سلیقه‌ها و برداشت‌های شخصی و شهوانی ما را عملاً پیاده کنیم در این صورت می‌توانیم به منهج درست حرکت کرده به هدف برسیم، طوری که الله رب العزت می‌فرماید: ترجمه: هيچ مرد و زن مؤمني، در كاري كه خدا و پيغمبرش داوري كرده باشند (و آن را مقرّر نموده باشند) اختياري از خود در آن ندارند (و اراده ايشان بايد تابع اراده خدا و رسول باشد). هر كس هم از دستور خدا و پيغمبرش سرپيچي كند، گرفتار گمراهي كاملاً آشكاري مي‌گردد<7>.
الله رب العزت می‌فرماید: ترجمه: اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! از خدا (با پيروي از قرآن) و از پيغمبر (خدا محمّد مصطفي با تمسّك به سنّت او) اطاعت كنيد و از كارداران و فرماندهان مسلمان خود فرمان‌برداری نمایید (مادام كه دادگر و حق‌گرا بوده و مجري احكام شريعت اسلام باشند) و اگر در چيزي اختلاف داشتيد (و در امري از امور كشمكش پيدا كرديد) آن را به خدا (باعرضه به قرآن) و پيغمبر او (با رجوع به سنّت نبوي) برگردانيد (تا در پرتو قرآن و سنّت، حكم آن را بدانيد. چراکه خدا قرآن را نازل و پيغمبر آن را بيان و روشن داشته است. بايد چنين عمل كنيد) اگر به خدا و روز رستاخيز ایمان‌دارید. اين كار (يعني رجوع به قرآن و سنّت) براي شما بهتر و خوش‌فرجام‌تر است<8>. متأسفانه در وقت نزاع به‌عوض اینکه برای راه‌حل درست به قرآن و سنت مراجعه کرده آنرا حل کنیم قرآن و احادیث را طبق نظریات و دیدگاه خویش تأویل کرده و آن را علیه یکدیگر استفاده می‌کنیم.
خلاصه اینکه اگر همه امت اسلامی ملت واحد نشود و برنامه واحد نسازد و برای هدف واحد کار نکند حالتمان بدتر از این شده و از پیروزی های دنیوی و اخروی محروم خواهیم بود.
پس بیایید در پی نکته‌های مشترکمان باشیم و نکته‌های افتراق را فراموش کنیم، چه این یگانه راه‌حل است که می‌تواند ما را به هدف بزرگمان که امت واحد شدن است برساند.
به امید روزی که متحد شویم…
منابع:
- {وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا} [آل‌عمران: 103]
- { وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ} [الذاريات: 56]
- { إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاعْبُدُونِ} [الأنبياء: 92].
- { يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ} [البقرة: 208]
- {يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضًا أَيُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتًا فَكَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ} [الحجرات: 12]
- { ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَجَادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ } [النحل: 125]
- {وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا } [الأحزاب: 36]
-
{يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا } [النساء: 59]
استفاده کردیم. خیلی نوشته عالی. الله عزت از دست رفته اسلام را پس برگرداند و امت واحد نصیب کند. امین امین